Había unha vez unha nena chamada Antía que non tiña amizades, pero era moi guapa.
Unha mañá foi xunto ao seu espello e preguntoulle:
- Eu son a máis fermosa do mundo?
- Non, é...
- Agarda, outra pregunta, son a máis fermosa do planeta Terra?
- Non, é...
E así seguiron, preguntándolle todos os lugares do mundo, ata que o espello dixo:
- Podo falar xa?
- Vale, fala.
- A máis fermosa é a tía irmá Iria.
Xusto nese momento, saíu pola porta da sía habitación, sorprendida por tanto xaleo. Dixéronlle:
- Es a máis fermosa do planeta!
- En serio?
- Si, así é.
- O que che fai selo é a túa solidariedade, xa que sempre axudas aos demais.
Desde entón, Antía intentou facer amizades e non deizalas soas.
Naia
Espello: Ola!
A nena: Ola, acabo de empezar quinto.
- E que pasa? É moi difícil?
- Si, bastante.
- Axúdoche?
- Poderías en matemáticas?
- Por suposto, canto é seis por nove?
- Cincuenta e catro.
- Moi ben! Sabes facer raíces cuadradas?
- Si, o noso mestre ensinounos.
- Raíz cuadrada de trescentos cinco?
- Dezasete.
- Moi ben, sábescho!
- Grazas!
Noa
Eric - Quen é a persoa que máis matemáticas sabe da clase?
Espello - O que máis e Genaro.
- A persoa máis guapa do mundo?
- Calquera menos ti...
- Por que dis iso?
- Por ser certo, e merécescho.
- Quen é o que mellor xoga ao tenis de mesa?
- Ao que mellor se lle dá é a Javier.
- A persoa máis estudiosa?
- Naia.
- Despois de estudar dous meses, cres que aprobarei?
- Si, mais vas ter que realizar máis esforzo.
María - Ola, amigos, só quero decirvos que miredes este espello máxico que atopei, cando me mudei a esta casa.
Lucía: Non mintas, os espellos non son máxicos.
Juan: Ben, o expresado asústame un pouco, mais creo que é verdade. Ese espello está moi tolo, mesmo se non a cres, Lucía.
Lucía: De acordo, créote, mellor será que marchemos pronto.
María: Es ti a quen ten medo.
Juan: Deixade de loitar!
María e Lucía: Ben, tranquilo, imos agora. Menos mal que loitamos contra o espello!
Juan: Grazas por convidarnos.
Certo día, unha nena chamada Alicia espertouse e foi mirarse ao espello da súa habitación e díxolle:
- Espello, que vai pasar hoxe?
- Todo vai saír ben.
- Que vou facer?
- Vas comprar un xeado e irás ás camas elásticas.
- Que vou xantar?
- Mmmmm! Unha ensalada con pasta.
- Moitas grazas, espello, hoxe servíchesme de moita axuda.
Alicia foi coa súa nai, cumpriuse todo o que lle dixo, e pasou un día espectacular.
Emma
Jara siempre se miraba al espejo y le preguntaba:
- ¿Quién tiene el pelo más bonito del mundo?
- Tú no.
A la media hora volvía:
- ¿Quién es la persona más guapa del mundo?
- Tú no.
Tras otro rato:
- ¿Quién es la pelirroja más hermosa?
- Tú no.
Cansada de no obtener lo que quería, insistió nuevamente:
- ¿Quién es el mejor y más bonito espejo del mundo?
- Yo, pero tú no...
Irene - Espello, ti cres que son intelixente?
- Si, ademais sacas boas notas.
- Xa... Son guapa?
- Por suposto, e tamén es alta, deportista, amable...
- Entón, son perfecta?
- Non, non existe ninguén que o sexa.
- Por iso no colexio dinnos que ninguén é perfecto.
- Claro, ti sempre tes que quererche.
- Pois agora teño que ir a patinaxe, adeus.
- Adeus, nena.