"A bici do meu irmán"

Hai pouco tempo o meu irmán comprou unha bici nova; un pouco rara, por certo, un pouco baixa de máis para o grande que é.

Alá foi percorrer o Paseo Marítimo, todo cheo de ilusión coa súa bici nova.

De volta a casa, despois dun rato, viña co pantalón todo cheo de barro, as pernas rascadas e sudando coma un can. Non dixo nada, mais debeuse de pegar un bo golpe.

Entón, foi cando entendín algo que di a miña nai: "Tiña a cara que parecía un poema". Era a mesma que lle quedou á miña nai, moi graciosa.

Gabriela