"Descrición dunha meiga"

Fea, con los ojos azules, los dientes amarillos y el pelo verde cloaca.

Viste de gorro puntiagudo, un collar de plata, vestido negro con bolas grises y babuchas negras.

Mala, traviesa, desordenada, faltona, sucia, débil, revoltosa... E inteligente.

Le gusta faltarle al respeto a la gente, hacer trampas, ver la tele, comer hasta hartar y los hechizos: fuego, agua, rayos...

Disfruta volando.

Daniel

É como unha bruxa, ten un gran nariz, ollos saltóns de distintas cores, na boca fáltanlle dentes.

Viste caperucha marrón, leva capa e unha saia moi longa e sempre de cores tristes.

É como unha persoa normal, mais está todos os días enfadada, con moito mal xenio, envexosa e maléfica.

Encántalle facer feitizos, meigallos, comunicarse co demo e o mal de ollo.

Manuel 

A meiga cartuxeira adiviña o futuro cas súas cartas.

Leva un pano morado na cabeza, unha blusa verde e uns zapatos brancos; nalgunhas ocasións  viste de negro cun pano vermello.

Os xoves xúntase con outras para facer pócimas entre todas e conxuros para o mal.

Lola 

Aunque delgada y alta, tiene aspecto de anciana. Tiene los ojos pintados de negro; pelo largo, ondulado y rojo; nariz pequeña, labios rojos como una fresa y cara de malvada.

Lleva vestido largo y verde, una capa con capucha, un colgante brillante y otro plateado en su cabeza.

Se alimenta con potajes de cerebros de murciélagos, ojos de sapo, orejas cocidas de rata y lengua de lagarto.

Es buena con los animales pero mala con las personas; sobre todo, le gusta hechizar a los chicos jóvenes. Por ello, vive cerca de los ríos y riachuelos; posee una voz muy bonita que los hipnotiza haciendo que se metan en el agua para ahogarse.

Antía

A meiga é unha bruxa mala, xoven e co pelo longo de cor verde.

Pode facer calquera cousa: voar nun disco con dous escapes polos que sae lume, facer piruetas no aire sen caer ao chan.

Tamén ten unha poción máxica, que fai co vómito dunha babosa e co rocío dunha telaraña, e que lle permite viaxar no tempo, pousar no ceo e falar todos os idiomas.

David López 

Na miña terra din que as meigas son unhas mulleres que fan feitizos. Poden malas ou boas.

As súas pocións son de ósos de animal e restos de comida, e serven para botar mal de ollo.

Para protexernos, hai que ter unha ferradura na casa, un dente de allos e morcegos vivos na porta.

Cre vostede nelas?

Carlos 

É unha bruxa que fai conxuros malvados.

Estas estrañas persoas son así: feas, con poucos dentes, verrugas, uñas longas e afiadas.

Visten roupa antiga de feiteceiras.

Malvadas, temibles e terroríficas.

Gústalles roubar rapaces, elaborar pócimas, mandar mal de ollo, os feitizos, e certos días: San Xoán, Samaín...   

O seu caldeiro é moi representativo para elas. Viaxan polas cidades cunha escoba antiga.

Pódense espantar con allo.

Iker 

Florencia tiene la nariz muy grande, la boca en forma de círculo, los ojos azul verdosos, las orejas normales, el pelo de color lila. Es delgada, alta y con los pies pequeños.
Muy presumida, le gustan: los vestidos rotos, pantalones cortos, y diademas con lazos.

Bastante tontita, se enfada sin más y está siempre sola.

Trabaja hechizando a la gente para que desaparezcan.

Sarah 

Había unha vez unha meiga chamada Maruxa, que vivía no monte, lonxe do pobo. Non tiña ningún amigo.

Os veciños chamábana bruxa, feiticeira, "a muller das pócimas". Rexeitaban dela porque dicían que roubaba nenos; por tal motivo, un día foron prendela, pero na súa cova só atoparon un vestido negro tirado no chan e un frasco baleiro que poñía "pócima para desaparecer".

 

Murillo