"O lapis máxico"

Unha tarde de inverno, unha nai esqueceuse a ventá aberta do cuarto da súa filla. Había un lapis que se mollou moito. A nena comezou a chorar e a súa nai secouno co secador moi rapidiño, así acabáronse as bágoas.

Maís tarde, cando escribiu, o lapis facía o que quería: Era máxico!

Cando o levou no estoxo ao colexio, poñía que todos eran malos, que non sabían nada; cousas sen sentido: O mestre era malo, o que non era verdade.Parecía que estaba moi ledo. 

Contouno na clase e non a creron, a moitos fíxolle moita graza.

Algunhas veces escribe calquera cousa: un canto, unha anécdota, debuxa un cómic ou  o que lle peta.

Sería mellor que fixera os seus deberes mentras xogaba, que nunca se lle acabase a súa punta, que lle fixera rir.

Ante a situación, decidiu gardalo nunha caixa pechada con chave.

Vai ser mellor tiralo e comprar outro ou SACALO PARA QUE ESCRIBA EN LIBERDADE.