miércoles, 15 de abril de 2020

"Mi aventura escolar"

"Cómo nos conocimos"

Esta aventura comienza a finales de cuarto con mi antigua profe Maricarmen. Estábamos todos en clase cuando entro él. Yo pensaba que como era el secretario de mi colegio, pues que iba a darle a la profe unos papeles o algo, pero no. En realidad, vino a decirnos quienes iban a estar en su clase en quinto. Dijo varios nombres hasta decir “Sara Lago”. Yo en mi mente me pregunté “¿Esto es real?” ¿He oído bien?”. Y sí, oí perfectamente. Ya tenía ganas yo de que llegase el día de conocerlo bien. (Y yo a ti)


Después de un verano genial llegó el momento. Recuerdo que estaba mega nerviosa por dentro y preguntándome si era verdad lo que siempre se les decía a los “nuevos”, que él era malo, que exigía mucho a sus alumnos y que no se qué y que no sé cuánto… Pero estaba equivocada. Resultaba que todo lo que decían era una mentira como una catedral. 


Genaro fue muy bueno con nosotros los que veníamos de la otra clase. La actual tenía casi la mitad de compañeros que no conocía mucho, pero me sentí cómoda en ese grupo igualmente. 


Así empezó este viaje que duraría dos cursos, no completos, porque el Coronavirus ha llegado para chafarnos la vida.

 "El trabajo diario"


La verdad, al principio del primer curso con él a los nuevos nos costaba un poco (o al menos a mí) pillar el sistema de trabajar de aquella manera. Teníamos que hacer muchos ejercicios de mate, dictados, redacciones: con tanto lío me explotaba la cabeza. Enseguida se dio cuenta de que mis neuronas cerebrales avanzan lentito y me puso en su mesa para ayudarme.  Con el paso del tiempo ya me fui acostumbrando; pero eso sí, también me ganaba algún que otro castigo por no hacerle caso o qué se yo, ya ni me acuerdo. Siéndoos sincera, siempre he sido muy despistada en sus clases de mates (no sé por qué, pero lo hacía).
Además en mates, tenemos unos libros muy especiales llamados tochos. Con ellos vienen fichas de repaso de sexto y a veces   Genaro nos enseña algo, aunque sea para darnos una idea, de 1º de ESO. Creo, si no fuese por él, que no hubiese mejorado en y le agradezco que me haya cogido tanto en quinto como en sexto. Hasta aquel primer día del encierro…
¡Han sido los mejores cursos del mundo!
Jamás lo voy a olvidar y creo que él a mí tampoco porque va a ser difícil que tenga otro alumno tan latoso y despistado como yo. (Tan latosa como "super guay")  


"Os meus mellores momentos"

A verdade, doulle moitas grazas a Genaro porque desde que me collera na súa clase  foi un cambio bastante distinto na miña vida.

Aínda lembro cando estaba en quinto e fomos á praia pero fixo mal tempo e non nos deixaron bañarnos. Tamén cando me operei. Viñeron moitas amigas miñas visitarme ao hospital, incluso o meu titor. Agasallárame cuns libros e tamén un caderno con debuxos feitos  polos meus compañeiros. A pesar de que eu estaba a pasar por un mal momento,  a súa visita e saber que todos os demais me apoiaban fíxome sentir feliz. Ben o merecías!

Un recordo son os festivais do colexio como Samaín, Entroido, o Día da Paz, as carreiras solidarias, O Magosto, o fin de curso ou cando visitamos de excursión o estadio de Riazor do R.C Deportivo… ¡Momentos divertidos e inesquecibles! 

Outra cousa que fixemos foi unha sorpresa a Genaro polo seu aniversario, decoramos o encerado con mensaxes para el e puxémoslle música. Aínda que non lle gusta perder nin un momento de clase, creo que ese día non lle importou e pasouno ben. Por suposto!

O que en verdade non quero facer no futuro é marcharme ao instituto porque neste lugar teño moreas de recordos, aventuras, amizades, tolemias que non quero abandonar NUNCA. 

Pero teño que seguir cos meus estudios nun centro novo. Sempre vou recordar  esta escola e aos meus profesores como a MAIS ESPECIAL do mundo!

La artista youtuber



 

2 comentarios: